حضرت لقمان (ع) یکی از حکمای صالح و وارسته بزرگ تاریخ است ، که نامش دو بار در
قرآن مجید ذکر شده ، و یک سوره قرآن ( سوره سی و یکم ) به نام اوست .
لقمان (ع) فرزند عنقی بن مزید بن صارون و لقبش ابو الاسود بود . وی از اهالی نوبه بوده ،
از این رو سیاه پوست و دارای لب های درشت بود و قدم های درشت و بلند داشت ، او مدتی
چوپان و برده ( قین بن حسر ) از ثروتمندان بنی اسرائیل بود ، سپس بر اثر بروز حکومت
از او ، اربابش او را آزاد ساخت .
لقمان (ع) در دهمین سال حکومت داوود (ع) به دنیا آمد ، او بنده ای صالح بود ، که اکثر
عمر خود را در میان بیابان ها گذراند ، تا آنکه در زمان یونس بن متی (ع) به سوی نینوا
در موصل مبعوث گردید .
وی از کسانی است که عمر طولانی کرده ، و همواره با پیامبران محشور بوده ، به طوری
که با چهارصد پیامبر ، ملاقات نموده و از گفتار معنوی آنها بهره جسته است .
حضرت لقمان (ع) دارای مقام حکومت بود . و قرآن قسمت هایی از سخنان حکمت آمیز
این مرد الهی را بازگو کرده که ما فشرده ای از آن را در اینجا می آوریم
درباره این سایت