اگر در کودکی خود را ادب کنی ، در بزرگی از آن بهره مند می شوی .
* از کسالت و تنبلی بپرهیز ، بخشی از عمرت را برای آموزش قرار بده .
* با افراد لجوج گفتگو و جدل نکن .
* با فقها مجادله مکن ، با فاسق رفیق مشو ، فاسق را به برادری مگیر و با افراد متهّم همنشین مشو .
* تنها از خدا بترس و به او امیدوار باش . بیم و امید نسبت به خدا در قلب تو یکسان باشد .
* بر دنیا تکیه نکن و دل مبند و دنیا را به منزله ی پلی در نظر گیر .
* به آنچه در دست مردم است چشم مدوز و با همه ی مردم با حسن خلق برخورد کن .
* با همسفران زیاد م کن و توشه ی سفر خود را بین آنها تقسیم کن .
* اگر با تو م کردند ، دلسوزی خود را خالصانه به آنها اعلام کن .
* اگر از تو کمک و قرضی درخواست کردند مساعدت کن
* به سخن کسی که سن او بیشتر از توست ،گوش فراده .
* نمازت را در اول وقت بخوان ، نماز را حتّی در سخت ترین شرایط به جماعت بخوان
* اگر در نماز بودی ، قلب خود را حفظ کن .
* اگر در حال غذا خوردن بودی ، حلق خود را حفظ کن .
* اگر در میان مردم هستی ، زبان خود را حفظ کن .
* هرگز خدا و مرگ را فراموش مکن ،
* اما احسانی که به مردم می کنی یا بدی که دیگران در حق تو می کنند فراموش کن .
حضرت لقمان (ع) یکی از حکمای صالح و وارسته بزرگ تاریخ است ، که نامش دو بار در
قرآن مجید ذکر شده ، و یک سوره قرآن ( سوره سی و یکم ) به نام اوست .
لقمان (ع) فرزند عنقی بن مزید بن صارون و لقبش ابو الاسود بود . وی از اهالی نوبه بوده ،
از این رو سیاه پوست و دارای لب های درشت بود و قدم های درشت و بلند داشت ، او مدتی
چوپان و برده ( قین بن حسر ) از ثروتمندان بنی اسرائیل بود ، سپس بر اثر بروز حکومت
از او ، اربابش او را آزاد ساخت .
لقمان (ع) در دهمین سال حکومت داوود (ع) به دنیا آمد ، او بنده ای صالح بود ، که اکثر
عمر خود را در میان بیابان ها گذراند ، تا آنکه در زمان یونس بن متی (ع) به سوی نینوا
در موصل مبعوث گردید .
وی از کسانی است که عمر طولانی کرده ، و همواره با پیامبران محشور بوده ، به طوری
که با چهارصد پیامبر ، ملاقات نموده و از گفتار معنوی آنها بهره جسته است .
حضرت لقمان (ع) دارای مقام حکومت بود . و قرآن قسمت هایی از سخنان حکمت آمیز
این مرد الهی را بازگو کرده که ما فشرده ای از آن را در اینجا می آوریم
درباره این سایت